Seninle evlenme ve sana aşık olma sebeplerimden biri senin çok vicdanlı bir insan olduğunu düşünmemdi. Bazen benden daha hassas ve özellikle çocuklar konusunda çok itinalı davranışlarınla kalbimi kazanmıştın. Zaten bundan dolayı senden çocuk sahibi oldum,zannettim ki birlikte büyüteceğiz.
Ama ama ama sen ne yaptın. daha 3,5 yaşında sana son derece muhtaç olan bir evladı bıraktın. Baba olmak bana ağır geldi dedin. Ben hala aptal gibi ayrı şehirlerdeyken bile aranız bozulmasın diye 4 aydır kendimi paraladım.
Her sorunda olduğu gibi gene kaçtın. Senin çocuğumuzda açtığın yaraları ben tek başıma kapatmak zorunda kaldım. Her şeye tamam dedim. Ben tolerans gösterdikçe sen rehavete geldin. Yeter,artık ister ara ister arama umurumda değil. O benim olduğu kadar senin de çocuğun. Daha çok küçük düzgün bir iletişim kuramazsan seni unutur gider,bundan sonra kılımı kıpırdatmayacağım.
Ne halin varsa gör...Vicdansız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder