Efenim yıl 2005,o zamanlar safça bir genç kızım sevgiye,aşka falan inandığım yıllar. Nasıl olduysa mantık abidesi kişi hayat felsefesi tamamen zıt olan benimle evlenmek istedi. Ex kayın valide kesinlikle karşı çıkmasına rağmen,yüzünde sırtlan gülümsemesi ile nikaha geldi. Ben o 20 li yaşların heyecanı ile nikah memurunun sorusuna 'Evet,evet,evet' dedim tüm içtenliğimle. Şahıs ise 'Ömrümün sonuna kadar evet' dedi.
10 sene geçti,ömrü bitti sanırım. Şuana kadar olan en absürd boşanma duruşmamızı beklerken,dedim ki 'Hani ömrünün sonuna kadar evet demiştin ne oldu ' dedim :) . Orada ortak avukatımızdan bomba cevap geldi 'Gene evet diyecek,problem yok dedi'. O an kahkahalarla güldük. Ama içim...
Ne diyeyim demek ki ömrün,benim için bitti. Bedenen olabilirsin ama benim için ruhen öldün.
Öleni ne yaparlar bilirsin,gömerler...En derine!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder